Normale tijd

Reguliere tijd verwijst naar de typische werkuren van werknemers, exclusief extra arbeidsuren zoals overwerk. Belangrijk is dat regelmatige werktijden alleen betrekking hebben op niet-vrijgestelde werknemers, van wie verwacht wordt dat ze een vast aantal uren per loonperiode werken en recht hebben op overwerk als die uren overschreden worden. Uren gewerkt door werknemers in loondienst of vrijgestelde werknemers worden niet meegerekend in de reguliere tijd. 

Reguliere tijd moet worden berekend voor alle werknemers met een reguliere status. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat vaste werknemers zowel fulltime als parttime kunnen werken. In de VS en daarbuiten wordt fulltime over het algemeen beschouwd als 40 uur per week, hoewel werkgevers enige speelruimte hebben bij het bepalen van wat telt als fulltime en parttime uren.

Sommige landen hebben verschillende normen voor wat een voltijdbaan is. In Frankrijk bijvoorbeeld wordt 35 uur beschouwd als een fulltime dienstverband en als je meer werkt, krijg je overuren uitbetaald. 

Houd er ook rekening mee dat de status van vaste werknemer niet wordt toegekend aan werknemers die tijdelijk worden aangenomen, zoals seizoenswerkers, stagiairs en anderen. In principe kan elke persoon die wordt aangenomen met de veronderstelling van een dienstverband voor onbepaalde tijd en die een bepaald aantal uren per werkweek gegarandeerd krijgt, worden beschouwd als een vaste werknemer. 

Inzicht in de reguliere tijd helpt ervoor te zorgen dat je werknemers niet ten onrechte compenseert, wat ook kan leiden tot boetes en sancties. In de VS bijvoorbeeld verplicht het Department of Labor (DOL) bedrijven om niet-vrijgestelde werknemers te compenseren voor alle uren die ze langer werken dan hun reguliere diensten. Het niet compenseren van deze werknemers voor overuren kan leiden tot federale boetes van maar liefst $1.000 per overtreding.

Het proces voor het berekenen van reguliere tijd hangt af van de overwerkwetten in het land of de staat van je werknemer.

In de VS moeten werkgevers zich bijvoorbeeld houden aan de federale wetten met betrekking tot overwerkcompensatie en aan de wetten van de afzonderlijke staten, die enigszins kunnen verschillen. Volgens de federale wet moeten werkgevers werknemers 1,5 keer hun normale loon (bekend als anderhalf uur) betalen voor alle uren boven de 40 per week. Als een individuele staat verschillende normen heeft, wordt van werkgevers verwacht dat ze hun werknemers compenseren volgens de wetten die een hogere compensatie bieden. Werkgevers met werknemers op afstand die internationaal werken, moeten zich houden aan de normen van het land waar de werknemer zich bevindt.

Op federaal niveau wordt overwerk beschouwd als tijd die langer wordt gewerkt dan de norm van 40 uur per week. De DOL beschouwt reguliere tijd als alle tijd die een werknemer besteedt aan taken of activiteiten die:

• Voordeel voor de werkgever

• De werkgever is op de hoogte van

• De werkgever heeft niet verboden

Met andere woorden, reguliere tijd is niet alleen van toepassing op de uren die een werknemer geklokt of fysiek op het werk doorbrengt. Als ze bezig zijn met taken of activiteiten die aan de bovenstaande voorwaarden voldoen, moet je die tijd opnemen in je reguliere tijdberekeningen. Om de reguliere tijd van een werknemer te berekenen, moet je het volgende doen:

• Bepaal de begin- en eindtijden van de dienst van de werknemer

• Trek de begintijd af van de eindtijd om het totaal aantal gewerkte uren te bepalen

• Trek onbetaalde tijd af, zoals onbetaalde lunchuren of andere pauzes

Timesheets, ponskaarten en andere tijdregistratieprogramma's documenteren wanneer werknemers hun dienst beginnen en eindigen en kunnen onbetaalde lunches en pauzes bijhouden. Zet de gewerkte tijd om in decimale vorm als een werknemer geen even aantal uren werkt.