Wat is een non-discriminatietest?

In de Verenigde Staten is een non-discriminatietest (NDT) een jaarlijks onderzoek van het secundaire arbeidsvoorwaardenprogramma van een organisatie om te bevestigen dat hooggecompenseerde werknemers (HCE's) geen betere secundaire arbeidsvoorwaarden of meer toegang tot secundaire arbeidsvoorwaarden hebben dan andere werknemers. 

Volgens de Employee Retirement Income Security Act (ERISA)mag een pensioenregeling niet selectief of discriminerend zijn om als gekwalificeerd te worden beschouwd, en moeten alle werknemers die in aanmerking komen voor een 401(k) pensioenregeling gelijke toegang hebben tot dezelfde investeringsopties, werkgeversbijdragen en belastingaftrek.

Onder de Internal Revenue Code (IRC) vereist de Internal Revenue Service (IRS) niet-discriminatie testen om de gekwalificeerde status van het pensioenplan en de safe harbor bepalingen onder ERISA te behouden.

Hoewel de IRS de NDT oorspronkelijk heeft ingesteld om 401(k) plannen te reguleren, is het nu ook van toepassing op sommige plannen onder IRC Sectie 125, inclusief gezondheidsspaarrekeningen (HSA's), gezondheidsvergoedingsrekeningen (HRA's) en flexibele uitgavenrekeningen (FSA's). 

NDT's moeten jaarlijks plaatsvinden. Rapporten van deze tests moeten uiterlijk op de laatste dag van het planjaar worden ingediend bij de IRS. Houd in gedachten dat als een werkgever niet slaagt voor de NDT's, hij de problemen moet corrigeren om het plan aan de eisen te laten voldoen. 

De corrigerende maatregelen die de IRS vereist en de deadline om de problemen te corrigeren hangen af van het type NDT en de details van het specifieke plan van de werkgever. Daarom is het een goed idee om de NDT's niet later dan halverwege het planjaar uit te voeren, zodat de werkgever genoeg tijd heeft om eventuele problemen te corrigeren.

NDT stelt vast dat werkgevers HCE's en niet-Highly Compensated Workers (NHCE's) dezelfde bijdrage in rekening brengen. 

Omdat de 401(k) bijdragen van een organisatie aftrekbaar zijn van de belasting, bevestigt NDT ook dat werkgevers geen oneerlijke belastingvoordelen krijgen. 

Kortom, NDT waarborgt financiële gelijkheid op de werkplek. 

Verschillende soorten voordelen vereisen verschillende NDT's. De drie belangrijkste soorten non-discriminatietests voor pensioenregelingen zijn de Actual Deferral Percentage (ADP)-test, de Actual Contribution Percentage (ACP)-test en de Top-Heavy Test.

Voor andere soorten plannen gelden andere tests. Enkele andere NDT's kunnen zijn:

• Geschiktheidstest

• Voordelen test

• Concentratietest voor belangrijke werknemers

• Meer dan 5% eigenaars concentratietest

• 55% gemiddelde uitkeringstest

De specifieke testprocedures en vereisten kunnen variëren afhankelijk van het type plan, de kenmerken ervan en eventuele relevante wijzigingen in de regelgeving. Werkgevers moeten op de hoogte blijven van de huidige wet- en regelgeving en experts raadplegen om hun verschillende secundaire arbeidsvoorwaarden te blijven naleven.

Laten we eens verder kijken hoe je twee van de meest voorkomende soorten NDT's uitvoert: de ADP-test en de ACP-test.

Werkelijk uitstelpercentage (ADP) test

Deze test vergelijkt de gemiddelde salarisafdrachten van HCE's en NHCE's voor hun 401(k) bijdragen, op zoek naar significante verschillen tussen de twee categorieën werknemers. Duidelijk hogere bijdragen door HCE's zouden kunnen wijzen op mogelijke discriminatie, en het plan zou als gevolg daarvan de test niet kunnen doorstaan.

Bereken de volgende twee percentages om de ADP-test uit te voeren:

• Jaarlijks HCE-bijdragenpercentage: Berekenen door de gemiddelde afdrachten van HCE's te delen door de gemiddelde jaarlijkse compensatie van de groep.

• Jaarlijkse NHCE-bijdrage: Berekenen door de gemiddelde afdrachten van NHCE's te delen door de gemiddelde jaarlijkse compensatie van de groep. 

Om aan de ADP-test te voldoen, vereist de IRS dat het ADP voor HCE's niet hoger is dan het hoogste van de volgende waarden:

• 125% van het ADP van de NHCE-groep

• Het laagste van 200% van het ADP van de NHCE-groep of het ADP van de NHCE-groep plus 2%

ACP (Actual Contribution Percentage)-test

De ACP-test heeft betrekking op de jaarlijkse bijdragepercentages van elke groep, evenals de bijdragen van de werkgever en de werknemersbijdragen na belastingen.

Om de ACP-test uit te voeren, tel je de gemiddelde werkgeversbijdrage en werknemersbijdrage na belasting op bij de gemiddelde werknemersafdrachten voor elke groep (HCE's en NHCE's). Deel vervolgens elk totaal door het gemiddelde jaarlijkse salaris van die groep. 

Om aan de ACP-test te voldoen, vereist de IRS dat het ACP voor HCE's niet hoger is dan het hoogste van de volgende waarden:

• 125% van het ACP van de NHCE-groep

• Het laagste van 200% van het ACP van de NHCE-groep of het ACP van de NHCE-groep plus 2%